Tortuguero deel 2

Na de verregende boottocht nemen we de tijd om te relaxen. Veel meer keus is er trouwens niet, we kunnen nergens heen. Niet erg, er is Wifi! Dit is een trip in een groep .. Dus we hebben ons te houden aan de tijden van de groepsleider... Voor drie dagen is dit wel uit te houden, maar we verlangen ook wel naar ons eigen ritme. Zelf bepalen wanneer we eten en reizen...
De ochtend dus lekker relaxen, de middag varen we met de groep naar de overkant en bezoeken het dorpje aan de overkant. Het dorpje Tortuguero ligt tussen het kanaal en de oceaan. De kanalen zijn in de jaren 40/50 gegraven om het gekapte hout uit de jungle te kunnen vervoeren naar Engeland. Resultaat is dat de jungle flink geplunderd is. Inmiddels is het beschermd natuurgebied.
Het leven voor de costa ricanen is in dit gebied te duur en zijn en masse vertrokken en hebben plaatsgemaakt voor mensen uit Nicaragua . Voor hen zijn de inkomsten nog wel aantrekkelijk ten opzichte van waarvan ze vandaan komen.
Het leven is hier trouwens niet echt goedkoop, voor ons redelijk normale prijzen.
S avonds hebben we ons ingeschreven om te gaan kijken bij de schildpadden... Vanwege de storm en de extreme regenval werd ons al voorgehouden dat de kans klein was dat we wat konden gaan zien. Maar we doen het toch... Water hiervoor betalen is meteen een mooie donatie aan het instituut dat de schildpadden beschermd...
Op rubber laarzen gaan AAWB met een gids op pad. Informatie van te voren is hier altijd sumier.. Het blijkt dat we minstens een half uur gaan lopen in de stikdonkere jungle. Niks aanraken... Voor je het weet zit er ergens een slang...
De gids heeft contact met de mannen O het strand en ja , er is een schildpad gespot... We moeten wachten tot ze klaar is met graven , zodra ze begint met eieren leggen en haar gat weer dicht graaft mogen we erbij... Zover komt het niet, ineens moeten we rennen ... Mevrouw schildpad heeft besloten dat de plek haar niet bevalt en ze gaat terug naar zee. Dat hebben we dan weer wel gezien. Een enorme zeker 1,5 meter grote schildpad die naar zee loopt... Toch ook bijzonder.
Inmiddels betrekt de lucht weer en de regen komt weer met dikke dikke druppels naar beneden. We worden doorweekt, tot op het bot drijfnat.
Thuis een snelle douche en t is dan inmiddels al half elf.... Laat voor ons doen, moe en gaan slapen.
De regen houdt niet op en klettert de hele nacht op ons dak. Als of er kokosnoten vallen.. Niet normaal.
Na t ontbijt hobbelen we met de bus weer richting het restaurant waar we op de heenweg hebben ontbeten. De lunch daar was gelukkig een stuk beter dan het ontbijt.
We nemen afscheid van de groep en gaan met de huurauto die klaarstaat verder op weg naar de Caraïbische kust: Puerto Viejo een dorp waar rasta en Bob Marley het thema lijkt!
Ons hotel staat aan de andere kant van de weg aan de oceaan. We horen nu de zee... Beter dan regen. Ook vanochtend hoosde het trouwens hier, we dachten even dat we nooit zon zouden gaan zien deze vakantie, maar die schijnt nu! Bouke en Anne springen in het kleine zwembad direct grenzend aan onze kamer, hoe leuk is dat.
We gaan nu maar eens de omgeving verkennen.