ziek zwak misselijk

2 aug. Waar ben jij nu? Nou, ik ben sinds twee nachten opgenomen in het Bangkok hospital... Maar om bij het soort begin van dit verhaal te starten;
Wytse was al paar dagen uit de running, knapte niet echt op en ik was ook al niet echt lekker. Net toen ik dacht wat op te knappen kreeg Wytse weer koorts en hebben we de arts erbij laten komen. Op zich ook al een ervaring. Hidde en Bouke zaten eerste rij te kijken alsof het een toneelstuk was. Een soort hippie Thai, met paardenstaart, in een Hawaï hemd, dat is misschien de beste omschrijving. Sprak genoeg Engels, maar vooral trots op zijn Duits omdat hij daar gestudeerd had. Hij vond het wel leuk om Duits met ons te spreken. Na laaaangzaam alles beluisterd te hebben kwam hij tot de conclusie dat het een infectie moest zijn. Hij liet allerlei pillen achter. Ook voor mij. We hoefden alleen voor Wytse af te rekenen. Happy hour! Twee voor de prijs van een! Waar vind je ze nog dit soort dokters, een attractie en dat voor maar 4000 Bath (100 euro) graag cash afrekenen.
Maar goed, Wytse is de volgende dag van plan beter te zijn en gaat weer mee naar het ontbijt en met Anne op de scooter mee boodschappen doen.
Hij is dan nog niet helemaal de oude.. Moet nog wel ff bijkomen van z'n ziekte... Ik stort die dag compleet in, hoge koorts en maak me vooral zorgen over de terugreis. Ik zag me niet in staat om de volgende dag om 07.00 klaar te staan voor de transfer naar de Ferry, Ferry oversteek, transfer naar luchthaven, wachten op luchthaven en vliegen naar Bangkok. Ik was echt een beetje in paniek. Anne was op dat moment op snorkeltocht met H en B. Daar is los een verslag van.
Zodra Anne terug kwam hem gevraagd contact op te nemen met de reisverzekering om te overleggen. Zij moesten natuurlijk na alle informatie inventariseren wat en hoe. Maar toen voelde ik me nog beroerder en toen de termometer 40,5 aangaf wilde ik toch wel graag naar een dokter. Dat werd het ziekenhuis... Ik wilde graag zekerheid over het feit of er geen dengue of malaria in het spel is.
Zo n ziekenhuis is ook weer een ervaring. Je moet maar afwachten waar je terecht komt. Maar dat heeft goed uitgepakt. Met zoals wij de rest van dit land over het algemeen hebben ervaren is het prima en professioneel georganiseerd. Het duurde wel even, maar even later lag ik in mijn eigen private room. Het lijkt ook meer op een Resort dan op een ziekenhuis.
Ben nu twee nachten hier, met up and downs maar gaan absoluut de goede kant op. Koortsaanvallen zijn minder heftig en nemen steeds meer af. Ben ook niet meer echt misselijk. wel nog diarree in de meest ernstige variant...... Zal de details laten.
Alle personeel spreekt redelijk Engels, zusters hebben zo'n leuk ouderwets kapje achter op hun hoofd...
En leuk detail, Anne heeft op de heenweg de film, the impossible gekeken, film over de tsunami op phuket en die is in dit ziekenhuis opgenomen.... Anne herkende het meteen.
(Wij waren allemaal in shock toen we hoorden dat Anne zo n film op de heenweg had gekeken).
Morgen is de verwachting dat ik hier weg kan en dan gaan we kijken wanneer we terug kunnen vliegen.