Helmplicht verstoort dagtocht

Op maandag 1 Augustus hebben Anne en ik (Wytse) een scootertocht gemaakt. (We schrijven beide om beurten)

Na vier dagen ziek, zwak en misselijk van Wytse (waardoor hij ook diverse dagtochtjes heeft gemist) voelde hij zich fit genoeg om er op uit trekken. We begonnen de dag al goed want we waren nog geen 5 minuten weg van het resort toen we de locale politie tegen het lijf liepen. Anne dacht nog slim te zijn door linksaf ipv rechtsaf te slaan, maar die vlieger ging niet op. Ook daar stonden agenten die ons terugstuurden de fuik in. Helmcontrole. dat wil zeggen: iedereen op een scooter zonder helm werd staande gehouden. We moesten de scooter parkeren, de sleutels inleveren en achteraan in de rij gaan staan. Aan tafel 1 zaten 2 agenten en een vrijwilliger (?) een formuliertje in te vullen (met een doorslag). Anne kneep hem een beetje, want geen rijbewijs of ID bij zich. Het tonen van mijn verzekeringspas waarop mijn naam en geboortedatum staat is gelukkig voldoende blijkt. Dit hele proces duurde al 20 minuten..... Vervolgens moesten we met dit formulier naar een tweede tafel. Er was geen rij, maar een scrum van circa 100 (!) mensen. Na verloop van tijd kon ik zien dat er 2 gewapende agenten zaten. De volstrekt zinloze, ineffectieve, inefficiënte en zeer frustrerende (zou dat de eigenlijke bedoeling zijn?) werkwijze was als volgt: geef het formulier van tafel 1 aan agent 2. Die vraagt je naam (wederom) en schrijft de gegevens van het formulier over op een vrijwel identiek tweede formulier, nu met 2 carbonnetjes voor 2 kopieën. Formulier 1 ging op een prikker, formulier 2 moest worden ondertekend. Het ondertekende formulier werd doorgeschoven aan agent 3. Agent 2 hield duidelijk niet van schrijven. Hij onderbrak zijn werk 4 keer: 2x om in alle rust een sigaret te roken, 1x om een redbull te drinken (aangeboden door een bekende zonder helm die daarop mocht doorrijden) en 1x omdat hij werd gebeld. Gaf niks: de verkeersovertreders wachten wel. Ik was als nummer 99 aan de beurt. Daar was ik blij om, want bij 100 was zijn orderboek vol. Het duurde even voordat hij een tweede exemplaar had. "Verdorie te veel mensen aangehouden" meende ik hem te zien denken... Agent 3 bleek de bottleneck. Die noemde je naam (!), pakte formulier 2, vergeleek dit met formulier 1 op de prikker (de Duitsers in de rij genoten duidelijk hoorbaar van de degelijkheid van het systeem, de zuid-Europeanen gebruikten veel woorden die zowel in gebeden als in vloeken voorkomen) en schreef vervolgens op een groot formulier (A4 met een carbonkopie eronder) nog veel meer op (geen idee wat, maar het was een heel verhaal, waarschijnlijk het eigenlijke proces verbaal). In totaal telden we zeker 11 agenten, waarvan er drie actief waren. De anderen hingen te roken, te lachen. Ondertussen passeerden honderden scooterrijders zonder helm..... Toen agent 3 klaar was met schrijven, mocht je betalen (300 Bath). Bij de Amerikaan voor mij bleek het wisselgeld (de 100-tjes) op, omdat iedereen met 500 of 1000 B betaalde. Na een inzameling en enorme wisseltruc kwamen er weer wat 100-tjes in de zak. Bij elke betaling werd door agent drie de geldtas van zijn schoude gehaald. Moest hij zoeken naar de rits (zat die nu links of rechts en dat meer dan 100 keer). Enfin: na meer dan 2 uur staan wachten kreeg ik mijn betalingsbewijs (formulier 2). Daarmee kon ik naar tafel 1 waar op een grote berg de sleuteltjes lagen. Omdat de agent achter dat tafeltje er ook genoeg van had, lachte hij zonder mijn formulier te checken van een afstandje en gebaarde dat ik mijn sleutel kon zoeken. Met een uiterlijk vriendelijk 'sawadee kap' liepen we (super-gefrustreerd) naar onze scooter en scheurden zonder helm (zoals 99% van alle scooterrijders) naar de McDonalds om de hoek voor een lunch. Het was inmiddels 15.30. Het dagtochtje met Wytse kon nu pas beginnen....

Dus na het lange wachten gingen we naar de Big Boeddha (nadat we eerst een stop bij de Big M hadden gemaakt). We liepen eerst langs een kleine markt waar we onze scooter parkeerden en vervolgens liepen we richting de Boeddha. Onderweg heb ik mijn naam op een dakpan geschreven. Later na het belopen van de trap kwamen we bij de Boeddha. Om de Boeddha hingen klokken die je allemaal een klap met een stok kon geven dat hebben we dan maar ook gedaan waarvoor is ons nog een beetje onduidelijk maar het zal vast wel zijn voor de Good luck! Weer beneden hebben we een zegen gehaald bij een monnik die een gebed uitsprak en ons besprenkelde met water en ons vervolgens 2 armbandjes gaf. Toen hij zag dat Anne geen 20 maar 100 B doneerde kregen we nog 2 armbandjes....!

We gingen nu op de scooter onderweg naar de tempel. Eenmaal aangekomen bij de tempel gingen we eerst de vissen voor 10 Bath voeren. Na de vissenlunch gingen we naar een tempel met allemaal muurschilderingen en houtsnijwerk. Ik had het na 2 minuten al wel gezien maar we bleven wat langer omdat Anne nog helemaal onder de indruk was van de luiken en foto's wilde maken. Na het bezoek aan de tempel zijn we terug gegaan; ik was wel moe.